Wymagania dotyczące danych przedsiębiorstwa
Zrozumienie wymagań dotyczących bloków, plików i obiektów
Przy wdrażaniu nowych aplikacji istotna jest znajomość rodzaju przechowywanych danych, aby podjąć świadomą decyzję, czy wykorzystać pamięć blokową, plikową czy obiektową.
Pamięć blokowa jest najczęściej używana w środowiskach DAS i SAN. W przypadku środowisk DAS cały wolumin RAID lub dysk fizyczny jest udostępniana systemowi operacyjnemu jako surowy, niesformatowany wolumin. W przypadku środowisk SAN cała jednostka LUN (złożona z kilku dysków fizycznych), dostępna z poziomu macierzy pamięci masowej, jest udostępniana systemowi operacyjnemu przez szybką sieć jako surowy, niesformatowany wolumin. Warstwy bazowe surowego woluminu składają się z mniejszych obszarów lub sektorów obsługiwanych przez system operacyjny, a następnie bazowy podsystem pamięci masowej jest w stanie odwzorować te bloki logiczne na określone bloki fizyczne na określonych dyskach. Pamięć masowa na poziomie bloków jest szybka, niezawodna i doskonale nadaje się do przechowywania stale zmieniających się danych w takich zastosowaniach, jak relacyjne bazy danych, bazy danych przetwarzania transakcji online (OLTP), serwery poczty e-mail czy infrastruktura pulpitów wirtualnych, gdzie wymagane są wysoka przepustowość transakcji i małe opóźnienia.
Obiektowa pamięć masowa przechowuje dane (i powiązane z nimi metadane) w kontenerach z unikalnymi identyfikatorami, bez folderów lub podkatalogów wykorzystywanych w pamięci plikowej. Opierają się one na koncepcji magazynów „klucz-wartość”, w których każdy klucz wskazuje na określoną „wartość” lub fragment danych i jest pobierany za pośrednictwem interfejsów API.
Pamięć tego typu jest wykorzystywana głównie do obsługi dużych ilości nieustrukturyzowanych danych, takich jak wiadomości e-mail, obrazy kopii zapasowych, nagrania z monitoringu wideo lub – w przypadku zastosowań związanych z Internetem rzeczy – do zarządzania danymi na potrzeby uczenia maszynowego i analizy danych. Obiektowa pamięć masowa dobrze sprawdza się w przypadku bardzo dużych ilości danych i może być skalowana tak szybko, jak wymaga tego dane zastosowanie. Jest jednak powolna przy odczycie danych, co czyni ją nieefektywną w przypadku baz danych lub systemów obliczeniowych o dużej wydajności. Przykładami obiektowej pamięci masowej są Amazon S3, pamięć obiektowa Google Cloud czy Azure Blob Storage.
Pamięć plikowa przechowuje dane w postaci plików zorganizowanych w folderach i podkatalogach i jest udostępniana za pośrednictwem sieci w oparciu o protokół SMB (Windows) lub NFS (Linux). Jest odpowiednia na potrzeby centralizacji plików do przechowywania, takich jak filmy, obrazy lub dokumenty, ale ma ograniczoną skalowalność, ponieważ ilość danych stale rośnie. Nie jest to najlepsze rozwiązanie do obsługi bardzo dużych ilości nieustrukturyzowanych lub ciągle zmieniających się danych, takich jak bazy danych OLTP.