Tworzenie kopii zapasowych metodą 3-2-1: najlepsza ochrona przed atakami ransomware

W ostatnich latach wzrosła liczba ataków ransomware na przedsiębiorstwa i agencje rządowe na całym świecie. Organizacje, które padają ich ofiarą, stają przed trudnym wyborem, który oznacza całkowitą utratę danych lub zapłatę wygórowanego okupu za odzyskanie do nich dostępu. Ale nawet jeśli zdecydują się zapłacić okup, nie mają ma gwarancji, że hakerzy dotrzymają słowa.

W przypadku organizacji, które padły ofiarą ataku ransomware, często jest już za późno na odzyskanie ważnych plików. Jednak te z nich, które jeszcze nie stały się celem ataku, mogą zapewnić sobie skuteczną ochronę, stosując sprawdzoną strategię: tworzenie kopii zapasowych metodą 3-2-1. Takie podejście może oznaczać różnicę między całkowitą utratą danych a szybkim powrotem do normalnego działania. Wyjaśniamy, na czym polega metoda tworzenia kopii zapasowych 3-2-1 i dlaczego jej zastosowanie może być jedną z najlepszych decyzji, jaką może podjąć organizacja:

Na czym polega tworzenie kopii zapasowych metodą 3-2-1?

Tworzenie kopii zapasowych metodą 3-2-1 to prosta strategia zapewniająca niezwykle skuteczną ochronę danych:

• 3 kopie danych – oryginalne dane i dwie kopie zapasowe.
• 2 rodzaje nośników pamięci – np. wewnętrzne dyski twarde i zewnętrzne dyski SSD.
• 1 kopia przechowywana poza siedzibą firmy – najlepiej odizolowana fizycznie od Internetu i kopii zapasowych pozostających w firmie.

Dzięki zastosowaniu tego schematu organizacje mogą chronić się przed różnorodnymi zagrożeniami – od klęsk żywiołowych po cyberataki – zapewniając dostępność i bezpieczeństwo danych. Regularne testowanie kopii zapasowych gwarantuje ich dostępność i możliwość szybkiego przywrócenia danych, a tym samym gotowość na wszelkie nieprzewidziane sytuacje.

Identyfikacja danych wymagających ochrony

Nie wszystkie dane wymagają aż takiego poziomu ochrony. Należy więc zacząć od zidentyfikowania najważniejszych plików, których utrata mogłaby wpłynąć na działanie firmy lub jej bezpieczeństwo. Następnie należy oddzielić te pliki objąć je najwyższym poziomem ochrony, stosując strategię 3-2-1 wobec danych, które tego najbardziej potrzebują. Są to m.in.:

• Dane wrażliwe, których nie można łatwo odtworzyć lub odzyskać.
• Kluczowe dane operacyjne, niezbędne do codziennego działania organizacji.
• Dane wymagane prawnie, które wymagają ochrony ze względu na przepisy lub zobowiązania prawne.

W jaki sposób metoda 3-2-1 chroni przed ransomware

Ataki ransomware często polegają na zaszyfrowaniu danych, w tym także kopii zapasowych przechowywanych lokalnie w powiązaniu z siecią. Gdy jedyna kopia zapasowa jest narażona na zdalny dostęp, zachodzi ryzyko jej utraty. Oto jak poszczególne warstwy ochrony metodą 3-2-1 tworzą bariery zapobiegające całkowitej utracie danych:

• Trzy kopie danych
  • Przechowywanie trzech kopii danych – oryginału i dwóch kopii zapasowych – zapewnia organizacji nadmiarowość. W przypadku naruszenia jednej z kopii pozostają jeszcze dwie, co pozwala na rozwiązanie problemu bez zakłócania działalności.
• Dwa rodzaje nośników
  • Dodatkową ochronę zapewnia korzystanie z różnych rodzajów nośników, takich jak dyski w lokalnym serwerze oraz zewnętrzny szyfrowany dysk SSD. Choć awarie urządzeń zdarzają się rzadko, zapisanie kopii zapasowych na dwóch rodzajach nośników znacznie zmniejsza ryzyko jednoczesnej utraty danych.
• Jedna zewnętrzna, odizolowana od sieci kopia zapasowa
  • Ostatnią warstwą ochrony jest przechowywanie kopii zapasowej poza siedzibą firmy. Najlepiej, aby była ona odizolowana od Internetu i wewnętrznej sieci, aby zapobiec jej zdalnemu przejęciu. W tym celu można ją przechowywać na szyfrowanym dysku SSD, takim jak Kingston IronKey VP80ES, który jest odporny na ataki metodą brute force. Należy pamiętać, że „odizolowanie od sieci” oznacza fizyczną izolację danych, do których nie można uzyskać dostępu zdalnie, dzięki czemu są lepiej chronione przed cyberzagrożeniami.